NOMINALES

NOMINALES

quarta Scholasticorum in Communione romana Secta, post Albertistas, Thomistas et Scotistas, exortiauctore Guil. Occamô Auglô, a quo etiam Occamistae iidem sunt vocati. Nominales autem dicti sunt, quod Occamus et Rucelinus quidam, Universalia mera esse nomina, non res contra Scotistas, defenderent. Seu: ut ait Aventinus Annal. Boiorum l. 6. quod avari rerum, prodigi nominum atque notionum, verborum viderentur esse assertores. Seu, quod iuxta Heremannum de Restaurat. S. Martmi Tornac. c. 2. in voce, non vero more Boetii antiquorumque Doctorum, in re Philosophiam profitebantur ac docebant, qui inde Reales dicti. At Nominalium quidem Dialectica ad exercitium disputandi vel eloquentiae, imo loquacitatis ac facundiae potissimum utilis habebatur, ut ait idem Scriptor. Eos porro Dialecticae Haereticos appellat Anselmus Cantuariens. l. de Verbi Incarn. qui non nisi flatum, inquiens, universales putant esse substantias. Ioh. Sarisberiensis Ep. 226. Nosti pridie Nominalium tuorum eo minus mihi placere sententiam, quod in sermonibus tota consistens, utilitatem rerum non assumpserit, cum rectum Sapientibus indubium sit, quod res quaerit Philosophia, non verba. Ut ergo compendiosius agam tecum meorum more Realium etc. Idem in Metalogico l. 2. 2. c. 10. Adbaesi Magistro Alberico, qui inter coeteros opinatissimus Dialecticus eminebat, et erat revera Nominalis sectae acerrimus inpugnator. Adde c. 17. Dicuntur Vocales, in Fragm. Hist. Franc. sub Roberto Rege: Dialecticâquoque hi potentes exstiterunt Sophistae, Iohannes, qui eandem artem Sophisticam vocalem esse dissentit, Robertus Parisiacensis etc. Ebrardus Bethunensis contra Vald. c. 1. Nominales Porretanis opponit. Vide quae de utraque secta copiose egit Gaesar Egassius Bulaeus de Universitate Paris. tom. 1. A. C. 1007. laudatus Car. du Fresne Glossar. Hinc itaque duae novae sectae, Reales et Nominales, originem traxerunt, inter quas tantae contentiones ac odia ferbuerunt, ut non raro a verbis ad verbera, a syllogismis ad saxa deveniretur. Id quod Heidelbergae, factum fuisse, ubi contigua habebant Collegia, sive ut tum loquebantur Bursas, Aventinus testatur Annal. l. 6. Adeo tum miserabilis Philosophiae facies fuit, cum homines, otiô abundantes nec ingeniô destituti, portentosis rixis et tenebris plusquam Cimmeriis eam involverent; quod vel volumina aevieius, non mole minus, quam barbarie, formidanda ostendunt. Nec abs re omnino erit, Philosophicum illud bellum, quod A. C. 1364. gestum est, huc referre. Cum enim Gerhardus Baro a Berg, qui insignis habebatur Rhetor, Magno Brunsuicens. Duce paeliô superatô, inter alios, Albertum Halberstadiens. Episcopum captivum fecisset, qui subtilis Logicus habebatur, Logicam a Rhetorica victam esse, vulgari dicteriô increbuit, Georg. Hornius Hist. Phil. l. 6. c. 5.